MiFID

De Richtlijn Markten in Financiële Instrumenten (MiFID) is een regelgevingskader dat een cruciale rol speelt bij het vormgeven van het landschap van aandelenbeleggingen in de Europese Unie (EU). MiFID werd in 2007 ingevoerd en later herzien in 2014 (MiFID II) en heeft tot doel de beleggersbescherming te verbeteren, de concurrentie te bevorderen en de transparantie binnen de financiële markten te waarborgen.

MiFID-principes

• Bescherming van beleggers:
  MiFID legt sterk de nadruk op het beschermen van de belangen van beleggers. Om dit te bereiken zijn beleggingsondernemingen verplicht hun cliënten duidelijke en uitgebreide informatie te verstrekken over de financiële instrumenten die zij aanbieden. Beleggers hebben recht op informatie over de risico's, de aard van de producten en de eventuele daaraan verbonden kosten.
• Transparantie:
  Eén van de fundamentele beginselen van MiFID is transparantie. De richtlijn schrijft voor dat financiële markten en beleggingsondernemingen moeten opereren op een manier die eerlijke en open toegang tot informatie garandeert. Dit omvat de openbaarmaking van handelsgegevens, prijzen en uitvoeringsbeleid. Transparantie heeft tot doel een gelijk speelveld te creëren voor alle marktdeelnemers.
• Marktintegriteit:
  MiFID streeft ernaar de integriteit van de financiële markten te behouden door marktmisbruik en -manipulatie te voorkomen. De richtlijn stelt richtlijnen vast voor het opsporen en voorkomen van handel met voorkennis, marktmanipulatie en andere frauduleuze activiteiten. Deze maatregelen dragen bij aan het opbouwen van vertrouwen in het financiële systeem.

MiFID II-hervormingen

MiFID II, geïmplementeerd in januari 2018, introduceerde een aantal belangrijke hervormingen om het regelgevingskader te verbeteren. Enkele belangrijke wijzigingen zijn onder meer:

1. Verhoogde transparantievereisten:
   MiFID II versterkte de transparantie in de handel door de rapportagevereisten uit te breiden. Bedrijven zijn nu verplicht om gedetailleerde informatie vóór en na de handel te verstrekken, wat bijdraagt aan een transparantere en efficiëntere markt.
2. Ontbundeling van onderzoekskosten:
   Om belangenconflicten aan te pakken heeft MiFID II de vereiste voor beleggingsondernemingen ingevoerd om de onderzoekskosten en de uitvoeringsvergoedingen te scheiden. Dit zorgt ervoor dat klanten zich bewust zijn van de kosten die gepaard gaan met onderzoeksdiensten, waardoor een grotere transparantie in de vergoedingsstructuren wordt bevorderd.
3. Uitgebreide reikwijdte:
   MiFID II breidde zijn reikwijdte uit om een breder scala aan financiële instrumenten en handelsplatformen te bestrijken. Het omvat nu niet alleen traditionele effecten, maar ook derivaten en georganiseerde handelsfaciliteiten (OTF's), waardoor een breder scala aan activiteiten aan regelgevend toezicht wordt onderworpen.

Impact op aandeleninvesteringen

• Verbeterde beleggersbescherming:
  De focus van MiFID op beleggersbescherming heeft geresulteerd in een beter geïnformeerde en krachtigere beleggersbasis. Met toegang tot uitgebreide informatie over financiële producten kunnen beleggers weloverwogen beslissingen nemen, waardoor de kans op misverstanden of verkeerde verkoop wordt verkleind.
• Verbeterde marktintegriteit:
  De maatregelen die MiFID heeft geïmplementeerd, vooral onder MiFID II, hebben bijgedragen aan een robuustere en betrouwbaardere financiële markt. Verhoogde toezicht- en rapportagevereisten helpen marktmisbruik op te sporen en te ontmoedigen, waardoor een eerlijk en veilig klimaat voor beleggers wordt bevorderd.
• Uitdagingen voor kleine en middelgrote ondernemingen (kmo’s):
  Hoewel MiFID de markttransparantie onmiskenbaar heeft verbeterd, heeft het uitdagingen opgeleverd voor kleinere bedrijven die via publieke markten toegang tot kapitaal willen krijgen. De toegenomen regeldruk en nalevingskosten kunnen sommige kleine en middelgrote ondernemingen ervan weerhouden naar de beurs te gaan, waardoor de investeringsmogelijkheden mogelijk worden beperkt.