In de wereld van aandelenbeleggingen wenden ervaren beleggers zich vaak tot opties als een veelzijdig financieel instrument om hun portefeuillestrategieën te verbeteren. Een optie is een contract dat de houder het recht, maar niet de verplichting, geeft om een actief tegen een vooraf bepaalde prijs binnen een bepaald tijdsbestek te kopen of verkopen. Opties worden vaak gebruikt om risico's te beheren, inkomsten te genereren en te kapitaliseren op marktbewegingen.
Er zijn twee hoofdtypen opties: callopties en putopties. Een calloptie geeft de houder het recht om een actief te kopen tegen een bepaalde prijs, de uitoefenprijs, vóór of op de vervaldatum. Aan de andere kant geeft een putoptie de houder het recht om een actief binnen een gegeven tijdsbestek tegen de uitoefenprijs te verkopen. Zowel call- als putopties worden op verschillende beurzen verhandeld, waardoor beleggers een overvloed aan mogelijkheden krijgen om hun strategieën af te stemmen op de marktomstandigheden.
Optiecontracten zijn doorgaans gestandaardiseerd en worden verhandeld op georganiseerde beurzen, waardoor liquiditeit en transparantie worden gewaarborgd. De belangrijkste componenten van een optiecontract zijn onder meer de onderliggende waarde, de uitoefenprijs, de vervaldatum en de optiepremie. De premie is de prijs die de optiekoper aan de verkoper betaalt, waardoor de koper het recht krijgt om de optie uit te oefenen.
De vervaldata variëren, waarbij de opties zijn onderverdeeld in kortetermijncontracten (wekelijks of maandelijks) en langetermijncontracten (driemaandelijks of jaarlijks). Naarmate de vervaldatum nadert, kan de waarde van de optie fluctueren op basis van de prijsbewegingen van de onderliggende waarde.